Galata kentsel dokusunda beton bloklar arasında, sivri külahlı hayli yüksek kare biçimli kulesiyle hala fark edilebilen Arap Camii; Fetih öncesinden kalan İstanbul’un tek gotik kilisesidir.Dördüncü Haçlı Seferi'nde Kudüs yerine Konstantinopolis'i ele geçirmeyi yeğleyen Katolikler (Latinler), 1200'lerin başlarında San Paolo'ya adadıkları bir kiliseyi ve yanına Dominiken Mezhebine bağlı bir manastırı Galata'da yaptırmışlardır. Papaların da yakın ilgisini çeken bu manastır ve kilise, bir süre sonra mezhebin kurucusu olan “San Domeniko”nun adinin da eklenmesiyle tanınır: San Paolo ve San Domeniko.
 Fatih, kiliseyi camiye çevirterek vakfına katmıştır. Yirmi yıl sonra da, İspanya’dan çıkartılan Endülüs Araplarının bir kısminin, çevredeki mahallelere yerleştirilmesinden sonra da Cami, “Arap Camii” olarak tanınır. Cami'nin Araplara mal edilmesinin bir nedeni de, minareye çevrilen eski çan kulesinin 714'te Sam'da yaptırılan ünlü Emeviye Camii'nin özgün minaresini çağrıştırmasıdır.Mehmet ve I.Mahmud'un annesi Saliha Sultan ve II. Mahmud’un kızı Adile Sultan değişik dönemlerde Cami'yi onartmış; hünkâr mahfili, sebil, çeşme, şadırvan gibi öğeler ekletmişlerdir. Özellikle Saliha Sultan’ın yaptırdığı onarımdan sonra Cami'nin iç düzeni, mahfillerin, mihrabın barok ahşap tasarımlarıyla hayli değişmiş, teatral bir görümün egemen olmuştur. 1913–1919 yılları arasındaki kapsamlı onarım sonucu yapı yeniden büyük bir değişime uğrar: Avlu duvarı yıkılır, Cami genişletilerek yeniden yaptırılır. “Arabesk” bir son cemaat mahalli ekletilir. Döşeme altında kalan yüzü askın Latin soylusunun mezar taşları müzeye taşıtılırken, mihrabın yanındaki “Mesleme'nin Çilehanesi”, “Arap Baba Merkadi” ve çevrede sahabelere ait oldukları ileri sürülen birkaç kabir de Arap kimliğini daha güçlendirerek vurgular. Yapı her ne kadar büyük ölçüde İslamlaşmış (Osmanlılaşmış) ise de, dikkatli bir göz, çok az da olsa gotik geçmişini belgeleyen birtakım mimari öğeleri fark edebilir.