Yeraltı Camii, Beyoğlu ilçesinde, Karaköy vapur iskelesini geçtikten sonra sola sapınca, Kemankeş Caddesi üzerinde bulunmaktadır. Yeraltı Camii`ne birkaç basamaklı bir merdivenle iniliyor. Camiye girilince diğer hiçbir camiye benzemeyen bir ortam görülür. Bunda şaşılacak bir yan yoktur, çünkü burası bir camii olarak inşa edilmemiştir. Burası aslında kuşatma zamanlarında Bizanslılar`ın Haliç ağzını kapatmak için gerdikleri ünlü zincirin kuzey ucunun bağlandığı Kastellion`un bodrumudur.(Zincirin bazı parçaları Deniz Müzesi’nde sergilenmektedir.) Kemerlerle bağlanan altışardan ve dokuz sıra tıknaz sütunun bulunduğu basık bir mekândır.
“Kurşunlu Mahzen” adıyla da bilinen Yeraltı Camii, Bizanslılar zamanında gerçekten bir mahzendi. İstanbul’un fethi esnasında Haliç’in ağzına gerilen koca zincirin bir ucu da buraya bağlanmıştı. Bilindiği gibi, Emevîler, Bizans’ı defalarca kuşatıyorlar, fakat hiçbirinden bir netice alamıyorlardı. İşte tam yedi yıl süren bu muhasaralardan sonra Emevî orduları Şam’a dönüyor. Başkomutan Mesleme, orduya ait bir takım levazımatı bu mahzene yerleştiriyor, kapısının kapakları arasına kurşun akıtarak tamamen örtüyor. Bundan sonra bu Bizans mahzeninin adı, “Kurşunlu Mahzen”e dönüşüyor. İstanbul’un fethinden sonra ise, burası Galata Mahzeni Tersanesi’ne bağlanıyor ve “Mahzen-i Sürp” adıyla resmî kayıtlara geçiyor.
Bu mahzeni, Üçüncü Ahmet devrinin ileri gelen devlet adamlarından Çorlulu Mustafa Bahir Paşa, 1725 yılında camiye çeviriyor. Tabii ki içinde bulunan bazı sahabe kabirleri, camiye dönüştürme işinde büyük bir rol oynuyor. Mustafa Paşa, mabedin vakfiyesini de en kısa zamanda tanzim eder. Sayın Necdet İşli Bey’in, “İstanbul’da Sahabe Kabir ve Makamları” adındaki eserinden öğrendiğimize göre, Mustafa Paşa, Midilli’de boğdurulur, kesik başı teşhis edildikten sonra, bizzat kendisinin yaptırdığı Otakçılar’daki Nakşibendî Tekkesi’ne defnedilir.